De zoveelste zwarte lis die paars blijkt. Maar wat een fantastisch diepe kleur.

Germanica irissen houden ervan met hun wortelstokken te bakken in de zon liefst in stenige grond die goed opwarmt. Plant ze dus zo dat de dikke wortels aan de oppervlakte blijven.

Gevonden door Schreiner in 1982.

Dwerglissen bloeien vroeg en staan graag aan een warm randje in de zon.

Tot nu toe was ik van de stoere forse planten, maar je houdt altijd van de randjes over waar nog iets zou mogen staan.
Langs de lavendels bijvoorbeeld.

Een van de eerste dwergirissen, gevonden in 1958.

Al wat vaker gewassen deze hotpants.

Zo'n bezwangerde machtige onweerswolk in de avond waarvan je eigenlijk wel weet dat ze geweldig is. Zo'n soort 'guilty pleasure' is dit.

Overdag in de juiste combinatie is het weer een heel ander feestje.

Duitse lis plant je met de wortel boven de grond zodat de zon haar kan opwarmen.

Voor wie zonder geelvrees tuiniert, deze intensief eidooier gele. Groot, lang en rijk bloeiend en geweldig. Indrukwekkend als het geel van Ferula of Phlomis, een kleur die je bijblijft.
De dikke hoofdwortel van Duitse lis, ofwel Iris Germanica, moet bakken in de zon.
Een ouwe trouwe prijswinnaar. (1943)
Overigens:
Ola Kalá is Grieks voor helemaal prima en daar is het veel gebruikte 'OK' van afgeleid.

Ook hier wordt warmte met warmte beantwoord en een vleugje parfum.

Je mag ze snijden voor de vaas maar nog leuker lijkt het me hier spannende combinaties mee te bedenken.

Let daarbij op de bloeitijd.

Voor je harem van tuinschoonheden.

Je mag dit zwarte bloemen noemen.

Fris groen elegant smal verticaal blad

Iris chrysographes heeft soms een dun geel netwerk op de onderkant.

Fijner van textuur dan de Germanicas. zeer mooi!

Net echt.

Een sterke zeer sierlijk ranke witte Japanse Lis.

'Diamant is een selectie van Zillmer, een van onze Duitse collega's.

Japanse Lis mag wat zuurder en vochtiger staan dan de Duitse. Ze hebben van die platte bloemen.

Een keer geen een Duitse lis, maar een Japanse, uit Duitsland, dus.

Japanse Lis staat net als Siberische lis liever in wat vochtigere zure bodem.

De bloemen staan als ze helemaal open zijn horizontaals ze hebben ronde kelkbladen.

Deze werd in 1975 gevonden door de Duitse kwekerij Zillmer, het blijft een Japanse Lis.

Boter en suiker gaan goed samen en zorgen voor voedsel bliss, de zoete tegenhanger van chili en knoflook.

Een sterke en makkelijke lis die nergens last van heeft. Half mei tot half juni spectaculair.

Verantwoord snoepgoed.

Japanse luchten in plantaardige vorm.

Nog relatief nieuw, gevonden door Zillmer.

Fijn en makkelijk, voor liefst lichtzure, wat vochtige grond, maar doet het overal waar de zon af en toe schijnt.

Een wolk van een blauwe Iris met een subtiel zilveren randje.

Je hebt er eigenlijk helemaal geen omkijken aan die Siberische lissen.

Behalve als ze bloeien.

In 1998 vond Bob Hollingworth deze zaailing. Omdat hij al te veel witte had wilde hij deze weggooien. De blauwe ernaast werd naar het proefveld verplaatst, daarbij kwam per ongeluk een stukje van de witte mee. De blauwe werd afgekeurd maar de witte bleek rijk te bloeien met gigantische bloemen op stevige stengels. Sindsdien won ze alle prijzen inclusief De RHS Award of Garden Merrit.

Perongelukke pracht.

Een zeer elegante hoge witte Iris uUit 1952.

Net als de Germanica's plant je deze ook met hun rhizoom aan de oppervlakte op een droge zonnige plek.

Een puntje van kritiek voor alle lissen: De irisboorrups kan het blad in het voorjaar wat rafelig maken. De plant heeft daar verder geen last van en zonder rupsen zijn er ook geen vlinders.