Dit is vanwege mijn liefde voor mediterrane planten.

Het is een van de meest grijze planten die het in ons klimaat nog goed doen.

Het wit-grijze blad is viltig behaard. De bloemen zijn klein en onopvallend. Het gaat bij deze vooral om het heerlijke bolletje grijs blad voor je zonneborder.
Ze groeit vanzelf als een bolletje, maar je mag het nog wat ronder knippen.

Baptisia is volop in beweging en we genieten van de vele bijzondere introducties zoals deze. Het is vooral een Amerikaanse aangelegenheid. Ook dit is een Amerikaanse vondst. De naam slaat op chocolade die ontbitterd is onder andere voor gebruik in ijs.
(Een proces uitgevonden door Coenraad Johannes van Houten.)
Baptisia is in Nederland volledig winterhard.

Het is een van de vroegst bloeiende prairieplanten.

Al jaren wordt er in dit geslacht driftig veredeld door professionele liefhebbers. We zijn daar erg blij mee. De nieuwe cultivars hebben opvallende kleuren en bloemen die goed boven het blad staan.
Deze is van Hans Hansen die 14 jaar kruisingen van wildvormen uit Texas en Oklahoma selecteerde. Het blad is blauw-groen de stelen zijn donker grijs. Het jonge blad heeft een bronzen waas. Ze vormt een volle compacte zeer standvastige struik.

Ervaar hoe spannend de aanvankelijk kale grijs-groene stengels in het voorjaar als speren uit de grond schieten.
Het geweldige blauw-groen driedelig blad ontwikkeld zich iets later. De bloeiaren tonen de verwantschap met lupine. Mauve met donker blauwe of indigo merken, bloemen 2-2,5 cm lang. makkelijk, maar minder geschikt voor al te zware vochtige grond.

Prachtig prairie spul.

Concurrerend met Pulmonaria om het meest zilveren blad. De groene aders accentueren het zilver. De lieve bloemetjes zweven daar boven aan dunne steeltjes..

Een cult-plant nog steeds,ik weet niet precies waarom ook alweer. Maar zeker niet onaardig.

Een bus Engelse tuinreizigers voldoet meestal om onze hele voorraad te plunderen.

Deze fantastische cultivar, vermoedelijk een spontane kruising van Buddleja davidii en Buddleja fallowiana, werd in 1940 gevonden bij kasteel Lochinch in Schotland.
Kenmerkend zijn het zilver-grijze blad en de geurende violet-blauwe bloemen met een oranje oogje.

In het voorjaar diep snoeien, dan blijft het een vitale volle struik.

Mijn favoriete vlinderstruik.

De dikke zeer lange (44 cm) bloempluimen zijn zeer intensief paars-blauw van kleur. Het blad is grijs.

Snoei de struik in april tot ongeveer 30 a 40 cm terug.

Deze recente en nog zeldzame cultivar is meest blauwe die er is en om die reden ook prijswinnend.

Voor heerlijk 'vlinders in je struik' gevoel.

Forse prijswinnende vlinderstruik met zeer dikke, lange, vertakkende bloempluimen.

Ze bloeit lang omdat ze geen zaad vormt en zaait zich dus ook niet hinderlijk uit.

Buddleja davidii is een makkelijke struik met grijs blad, voor elke standplaats. Snoei ze in het voorjaar van jongs af aan diep terug om ze vol te houden.

Verwen je vlinders.