Kleine bloemen in een perfect getroffen zachte kleurstelling. De bloemen en ook de bouw van de plant lijken op die van Aster lateriflorus waar 'Lovely' volgens sommigen toe behoort. Wij kregen de plant als Aster vimineus 'Lovely' wat weer mooier klinkt. The Gardeners Guide to Growing Asters van Paul Picton vermeldt summier het voorkomen van Aster vimineus 'Lovely' in Noord Amerika.
Zeer rijk bloeiend, fijn kort van steel.
Lieflijke wolkjes.
Meest opmerkelijk aan 'Snow Flurry' zijn de liggende groeiwijze en de lange bijzonder late bloei.
In het late najaar verschijnen er vrij plotseling massaal kleine witte bloemetjes als moest de sneeuw een voorbeeld krijgen hoe zich te gedragen.
Voorbeeldige sneeuw.
'Sarah Ballard' was, in 1972, de laatste introductie van Percy Picton uit een reeks. Ze is vernoemd naar de kleindochter van Ernest Ballard, zijn werkgever. In het wild komen ze voor in het noorden van de VS en in Canada.
Asters zijn uitstekende tuinplanten, geliefd bij tuinarchitecten met name om hun standvastigheid en textuur.
'Aster' is Grieks voor ster.
Deze kleinbloemige aster begint roze en verkleurt langzaam naar wit. Vandaar de leuke naam die we wel vaker tegenkomen bij soorten met verkleurende bloemen. De verkleuring geeft diepte en maakt de plant wat spannender dan haar puur roze soortgenoten.
Ze vormt een mooie volle ronde pol.
Makkelijk en goed vast.
Het geslacht Aster wordt herzien. Deze is volgens de laatste inzicht omgedoopt naar het interessant klinkende Symphyotrichum. Om verwarring te voorkomen volgen we voorlopig de oude naamgeving.
Onder de Asters is dit mogelijk de diepst donker blauwe van allemaal.
Lekker laat, laag, super betrouwbaar, weervast en hemels.
Al jaren wordt er in dit geslacht driftig veredeld door professionele liefhebbers. We zijn daar erg blij mee. De nieuwe cultivars hebben opvallende kleuren en bloemen die goed boven het blad staan.
Deze is van Hans Hansen die 14 jaar kruisingen van wildvormen uit Texas en Oklahoma selecteerde. Het blad is blauw-groen de stelen zijn donker grijs. Het jonge blad heeft een bronzen waas. Ze vormt een volle compacte zeer standvastige struik.
Baptisia vormen uiteindelijk forse standvastige struiken die in de winter bovengronds afsterven. Ik vond ze geweldig dus ik geniet van de fantastische verbeteringen en nieuwe kleuren binnen dit geslacht. Dit is er weer zo een uit de DECADENCE® DELUXE serie van Hans Hansen. Kenmerk van deze selecties is dat ze wat vertikaler in een vaas vorm groeien met bloemen die goed boven het blad uitsteken.
Deze heeft donkere stelen en verkleurt van geel via roze naar violet.
In 2005 verzamelde Hans Hansen Baptisia in het wild in Texas en Oklahoma en begon er mee te kruisen. Aan hem hebben we de meeste van de spectaculaire nieuwe kleuren te danken. Colega's raakten geïnspireerd en zijn inmiddels ook al jaren aan het kruisen. Met Agastache gebeurde dit eerder en dat heeft veel moois opgeleverd.
'Pink Truffles' groeit sterk opgaand. De bloemen verkleuren van helder roze naar violet.
Deze kruising van Baptisia tinctora x alba is gevonden door Jim Ault van de Chicago Botanic Garden in Glencoe, Illinois. De bloemen aan lange stelen die boven het blad uitsteken verkleuren van citroen geel naar violet bruin. De jonge stengels lopen in het voorjaar donker purper uit.
'Solar Flare' is zeer rijk bloeiend.
Baptisia zijn lang levende droogte resistente planten.
De zeldzame witte vorm van Baptisia uit Wisconsin. Het blad is blauw-groen de stengels zijn grijs-groen.
Bijzonder miraculeus hoe deze speren de grond uit schieten. Plant ze zo snel mogelijk want ze worden alleen maar spectaculairder naarmate de pol groter en ouder wordt.
Plant mij nu.
Baptisia australis is fantastisch blauw maar deze vorm is echt ongewassen indigo.
Het kon dus nog zo veel blauwer, verbazingwekkend, wow.
Redelijk compact voor Baptisia en net zo vroeg bloeiend als de rest.
Ze zijn, eenmaal gevestigd, gemakkelijk en standvastig.
Dit is een goede groeier, de Baptisia die zich het snelst thuis voelt in je tuin.
Nadrukkelijk feestelijk aanwezig, eerst met heel fijn grijs-groen blad, dan die knallende tot 25 cm lange bloemtrossen en in de herfst met die knikker-vormige bolronde peulen.
Voor onze nieuwe blauw-gele border die nu eindelijk misschien wel werkelijkheid wordt.
Een darling uit Texas die het hier uitstekend doet.
De bloemen van deze spectaculaire recente introductie van Chicago Botanic Garden zijn bijzonder violet-bruin met een geel keeltje. Het blad is wat grijs-blauw.
De bloemen staan in lange aren duidelijk zichtbaar boven het blad.
Baptisia is voor de prairiebegrippen een van de eerste bloeiers.
Dit is de kruising van B. australis x B. sphaerocarpa van die laatste komt dat toefje geel.
Eenmaal standgevat zeer langlevend en sterk.
Snijbiet is een van de makkelijkste en meest productieve groentes die er zijn en bovendien de kleurrijkste. Je snijdt het hele seizoen stelen naar behoefte en ze blijven aangroeien tot november en eetbaar tot de eerste echt strenge vorst, soms zelfs de hele winter. Meer dan je op kan dus.
In de kleuren goudgeel, roze, purper, rood en wit. Verschillende kleuren per pot.
Siergroente.
Reuzenspinazie stengels nu ook in neonkleuren.
Zeer vurig van kleur, maar op de smaak heeft dat geen of nauwelijks invloed.
Het is daarmee wel een prachtige groente en net zo makkelijk. Je snijdt er tot diep in de herfst een ziltig maaltje van.
Sierlijke en super makkelijke groente plant.
Je eet de bladnerven die van nature een beetje zoutig smaken. Stoven in boter of olie met wat bouillon is alles. De witte is lekkerder, de rode mooier.
Mag ook in je border en je mag van buitenaf dikke stengels afsnijden en de rest laten staan. Zo heb je er tot in de winter plezier van.
Een heerlijke ziltige oranje variëteit snijbiet die net als de rest de hele zomer blijft produceren.
Of, als je ze in het najaar in een koude kas zet, herfst en winter oogstbaar blijft.
Ik snij het bladmoes van de nerven en roerbak eerst de bladnerven en voeg er tegen het eind wat van het blad aan toe. Jong kan het blad als spinazie worden gegeten.
Dit is een modern gezond ziekte resistent ras, ontwikkeld voor de professionele (biologische) teelt.
Het vormt compacte planten met een korte groeicyclus. De kroppen hebben weinig last van doorschieten. Het is geschikt voor zomer- en herfstteelt. Oogstbaar vanaf juli tot en met oktober, zo'n 120 tot 150 dagen na planten. Aanbevolen plantafstand 50X75 cm.
Een machtige verschijning met grijs donkergroen blad dat zwart lijkt.
Alleen daarom zou je ze al planten.
Je eet steeds een paar bladeren, de plant blijft dan meestal een paar jaar leven.
Verse groene kool, zomer en winter, jarenlang
Sensatie in de groentetuin en prachtig in de wintertuin. Een boerenkool met een mooie donkerrode kleur (groen na de kook). Redbor is van het hoge type en geschikt voor herfst- en winterteelt. Het blad wordt zelfs in de bloemsierkunst gewaardeerd. Goed nieuws (tot nu toe): koolwitjes vliegen de rode boerenkool voorbij, dus geen mee-etende rupsen.
Deze rode broccoli maakt meerdere kleine roosjes. Ze zijn heel zacht en hoeven nauwelijks gekookt.
Je kunt ze ook in de winter in een kasje telen.
Plantafstand: 40 x 40 cm
Zo zie je ze niet bij de groenteman. Een bijzondere donker-violetkleurige bloemkool voor de zomerteelt.
Hij is prachtig, je gaat je oogst trots aan iedereen laten zien.
Koken maakt hem helaas groen. Maar de zoete smaak blijft.
Romanesco houdt het midden tussen bloemkool en broccoli. We noemen ze ook wel torentjesbloemkool vanwege de sierlijke spiralen.
Wat zoeter dan broccoli en ook net als andere bloemkool erg lekker afgekoeld met een mayonaise-uitjes dressing.
Fractals op je bord.
Nauw verwant aan broccoli, maar veel eleganter als plant. Het blauw-grijze blad heeft een zoete broccolismaak. De bloemscheutjes en het blad zijn eetbaar. Jong in salade, volwassen gestoofd of in een stamppotje.
In Toscane heet dit hutspotje "Ribollita" het is erg populair als Italiaanse winterkost.
Waarom eten we niet meer spitskool? Zo doodgewoon, maar met misschien wel de meest verfijnde smaak van alle kolen.
En ze laten zich ook nog heel makkelijk telen.
Plantafstand: 50 x 50 cm